برخی از والدین همواره نسبت به مواردی مانند خواب کافی، مراحل رشدی و ... نوزاد خود احساس نگرانی دارند. در این مقاله به ۸ نشانه سلامت نوزاد پرداخت شده تا والدین نسبت به سلامتی نوزاد خود اطمینان حاصل کنند.
برخی از پدر و مادرها با تولد نوزاد خود با توجه اینکه درباره مسائل ابتدائی نوزادان هیچ آگاهی ندارند، دچار استرس می شوند ولی با گذشت چند هفته و سپری کردن مدت زمانی با نوزاد، این نگرانی ها از بین می رود و حتی کم‌کم قادر به تشخیص تفاوت گریه ناشی از گرسنگی و خستگی نیز می شوند.
مقاله تحرک بیش از حد نوزاد از سری مقالات بیش فعال در کودکان، تولید شده توسط موسسه فرزندان برتر است. این مقالات صرفا جهت بالا بردن سطح اطلاعاتی خانواده ها است که تولید شده است و توصیه اکید می کنیم که به هیچ وجه خانواده ها از این مقالات برای درمان کودکان استفاده نکنند.
بیش فعالی اختلالی است که در آن کودک مبتلا فعالیت زیاد و جنب و جوش فراوان دارد. میزان تحرک این کودکان باعث بروز مشکلاتی برای خود شخص و اطرافیان او می شود.
در واقع بروز این اختلال در کودک سبب شده که قادر نباشد آرام و بدون حرکت در یک مکان بنشیند و یا نسبت به یک موضوع خاص توجه داشته باشد. این کودکان در مقایسه با سایر بچه ها بیشتر دچار مشکلات رفتاری، تشخیصی، افسردگی، اضطراب و عدم اعتماد به نفس می شوند.
علائم بیش فعالی شامل:
فرد دارای این نوع اختلال قادر به تمرکز بر روی یک فعالیت یا مسئولیتی که به او داده اند، نیست. این گروه از افراد معمولا:
در این نوع افراد مبتلا همواره مشغول فعالیتی هستند، بدون اینکه نسبت به عملی که انجام می دهند فکر کنند (فعالیت های تکانشی). در مواردی دیده شده که با افزایش سن، سطح این علائم این نوع اختلال کاهش می یابد. از ویژگی افراد مبتلا می توان موارد زیر را نام برد:
در افراد مبتلا به این نوع بیش فعالی، مشخصه های هر دو گروه مبتلا دیده می شود. کودکان مشکلاتی در زمینه توجه کردن، فعالیت زیاد، کنترل حرکات تکانشی دارند. زمانی که علائم اختلال بیش فعالی در یک کودک دیده شد حتما باید توسط یک متخصص ماهر معاینه گردد. جهت تشخیص بیش فعالی توجه به این نکات کمک کننده است:
با افزایش آگاهی والدین نسبت به رفتارهای نوزاد، اعتماد به نفس آنها نیز بیشتر می شود. کودکان سالم مجموعه ای از رفتارها، عادات و خلق و خوی خاصی دارند. برای آشنایی والدین با استانداردهای رشدی کودک، نشانه هایی از رفتارهای نوزاد نرمال تهیه شده که مطالعه آن پیشنهاد می شود.
نوزادان در اغلب اوقات در حال گریه هستند و اینکه والدین فقط سعی کنند با او حرف بزنند، باعث آرامش و قطع گریه او نخواهد شد.
به دلیل اینکه صدای پدر و مادر آوای موسیقی همیشگی برای نوزاد در دوران جنینی بوده، توجه او به سمت صدا آن ها جلب می شود. جنیفر شو، پزشک کودکان و نویسنده کتاب "پیش به سوی خانه با نوزادی در آغوش" درباره علت این توجه بیان می کند که، حضور ۹ ماهه نوزاد در رحم مادر و شنیدن مداوم صدای والدین باعث این اتفاق است و حرکاتی مانند قنداق شدن، بغل کردن و حس گرمای بدن نیز کمک به بازسازی دوران آرام رحمی برای نوزاد می کند.
گام نخست برای ایجاد پیوند نوزاد با والدین این است که در حضور آنها آرام می شود که نشان دهنده ی این اتفاق بوده که نوزاد در زمینه عاطفی و هیجانی در حال رشد است.
تعویض روزانه ۸ تا ۱۰ نوبت پوشک نوزاد نشان دهنده این است که او به اندازه کافی شیر خورده و رشدش طبیعی است حتی اگر میزان شیری که می خورد در روزهای مختلف تفاوت داشته باشد.
والدین گاهی با این پرسش مواجه می شوند که چگونه تشخیص دهیم نوزادی که از شیر مادر تغذیه می کند، به اندازه کافی شیر خورده است؟ در پاسخ باید گفت که تعداد پوشک های تعویضی در هر روز تاییدی بر میزان کافی شیر خوردن نوزاد است.
جهت اطمینان از سلامتی نوزاد و اینکه به اندازه کافی وزن دارد، ویزیت ماهانه پزشک اطفال ضروری است اما در فاصله بین مراجعات به پزشک، تعداد پوشک های کثیف بسیار کمک کننده هستند که والدین تشخیص دهند نوزاد به اندازه کافی شیر می خورد.
دکتر شو در این باره می گوید که نوزادان همیشه، در هر روز و یا هر وعده به یک اندازه شیر نمی خورند و جهش های ناگهانی و کاهش هایی نیز گاهی در تغذیه او رخ می دهد. توجه به این نکته ضروری است که با گذشت زمان، نوزاد باید وزنش بیشتر شود.
نوزاد در طول روز چندین مرتبه آرام شده و به محیط اطرافش با دقت می نگرد که نشان دهنده این است که می خواهد از آن چیزی بیاموزد.
به طور معمول نوزاد در چند هفته اول تولد که بینایی کاملی ندارد، باید هر دو ساعت یکبار از شیر مادر یا شیر خشک تغذیه شود و میزان خواب او چیزی حدود ۱۶ ساعت منقطع است. در این زمان که رشد بینایی کامل نیست، نوزاد در زمان بیداری فقط گریه می کند و اتفاق خاصی رخ نمی دهد.
با افزایش سن نوزاد قادر است که ماهیچه های چشم خود را کنترل کند و بر یک هدف دیداری (که عموما والدین هستند) تمرکز نماید. وقتی کودک آرام و هوشیار است به وارسی محیط اطراف پرداخته و این اطلاعات را پردازش می کند.
طبق نظر دکتر شو، با رسیدن سن نوزاد به یک ماهگی، مدت زمان بیداری او نیز افزایش می یابد و در آن بازه زمانی آرام شده و به بررسی نشانه های دیداری می پردازد.
نوزاد برای شنیدن صداهای پیرامون، سر را به سمت منبع صدا حرکت داده و برای شنیدن بهتر، سکوت می کند. این حرکت نشان دهنده رشد شنوایی نوزاد و استفاده از مغز جهت تشخیص صداها است.
نوزاد در زمان تولد می تواند صداها را بشنود ولی برای تشخیص صداهای نا مرتبط اطراف نیاز به چند هفته زمان دارد. همچنین با گذشت زمان، درک نوزاد برای تشخیص صداهای جذاب بهتر می شود و صداهایی مانند موسیقی در حال پخش باعث توجه او را جلب می کند.
زمانی که والدین، عکس العمل نوزاد به صدا را به شکل سر برگرداندن و پیدا کردن جهت منبع صدا می بینند، باید نسبت به سالم بودن شنوایی او مطمئن شوند، همچنین این حرکت نشان دهنده این بوده که رشد در زمینه شنیدن صداهای اطراف اتفاق افتاده است.
زمانی که نوزاد نسبت به شناسایی الگو ها، رنگ ها و ... به جست و جو می پردازد نشان دهنده این است که قدرت بینایی او بهتر شده و همچنین رشد مغزی نیز در حال بهبود است.
زمانی که نوزاد می تواند نگاه از پنکه سقفی که در حال خیره شدن به آن بود، بردارد یعنی پیشرفت بینایی اتفاق افتاده است.
در زمان تولد نوزاد میزان قدرت بینایی او حدود یک پنجم یک فرد بزرگسال تخمین زده شده است. در ابتدا نوزاد فقط اجسامی که در فاصله ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتری او قرار گرفته اند را می تواند ببیند. معمولا فاصله بین صورت نوزاد و مادر در هنگام شیر دادن در همین حدود است.
وقتی که کودک به سن یک ماهگی رسید، قادر است که اجسامی که در فاصله ۴۵ سانتیمتری هستند را نیز ببیند.
دنبال کردن چشمی الگوها، رنگ های درخشان و وسایل چرخنده همچون پنکه در دو ماهگی نوزاد اتفاق می افتد. در این سن رشد کامل در زمینه تشخیص رنگ ها و یا درک عمق آنها برای نوزاد رخ نداده و توجه نوزاد فقط به سمت رنگ های متفاوت در کنار هم جلب می شود.
زمانی که کودک سعی می کند با دیگران تماس چشمی برقرار کند و یا از طریق لبخند زدن، خندیدن و ... ارتباط بگیرد، نشان دهنده این است که نوزاد در حال تبدیل به یک موجود شاد اجتماعی است.
در یک ماهگی معمولا نوزاد با والدین تماس چشمی برقرار می کند و حرکاتی مانند لبخند زدن، غان و غون کردن و خندیدن را به ترتیب در دو ماهگی، سه ماهگی و چهار ماهگی انجام می دهد. انجام این گونه رفتارها نشان دهنده تمایل نوزاد برای برقراری ارتباط با والدین است و سعی می کند نسبت به محیط اطرافش اطلاعاتی به دست آورد.
در 5 ماهگی، نوزادان در برابر لبخند زدن دیگران به شکل اجباری و متقابل لبخند می زنند. بروز این قبیل رفتارها نشانگر رشد اولیه زبان در نوزاد است.
دکتر شو در این باره می گوید که استفاده از زبان بدن همچون تماس چشمی و حالت چهره در نوزادان قبل حرف زدن اتفاق می افتد که نشان دهنده تمایل آنها برای برقراری ارتباط از طریق کلمات است. قبل از حرف زدن نوزادان معمولا با تولید غان و غون و صداهای مشابه از دستگاه صوتی خود استفاده می کنند.
با گذشت زمان نوزاد کمتر گریه می کند و خواب منظم تری پیدا می کند که اثبات تکمیل شدن سیستم عصبی او و یادگیری روندها است.
والدین باید به خواب نوزاد دقت کافی داشته باشند تا نوزاد بتواند در طول روز چندین مرتبه بخوابد، همچنین با رشد نوزاد، میزان خواب شبانه او در بین دفعات شیردهی باید به چهار ساعت افزایش یابد. رسیدن به این مرحله در نوزادان مختلف متفاوت است.
زمانی که والدین دارای نوزادی هستند که تغذیه و خواب غیر قابل پیش بینی دارد، باید سعی کنند این روال را به سمت برنامه مشخص و ثابت هدایت کنند.
زمانی که نوزاد با گذشت سن قادر است وزن بدن خود را تحمل کند نشان می دهد که ماهیچه های او در حال قوی شدن هستند.
وقتی نوزاد یک ماهه می شود قادر است برای چند لحظه سرش را بالا بگیرد. با رشد او و رسیدن به سن سه ماهگی این کار را بهتر و برای مدت طولانی تری انجام می دهد.
در صورتی که نوزاد توانایی بالا گرفتن سر خود را دارد و یا حتی قادر است سرش را به اطراف بچرخاند، اثبات می کند که در حال انقباض ماهیچه های در حال رشد خود است.
والدین جهت کمک به نوزاد می توانند زمانی جهت تمرین ماهیچه ها در بیرون از گهواره و صندلی برای او اختصاص دهند.
قرار دادن نوزاد بر روی شکم بر سطح زمین، مانند یک کلاس ورزشی برای او بوده که کمک به رشد ماهیچه های مختلف نیز می کند. دکتر شو در این مورد می گوید که در مواردی که نوزاد فرصت قرار گرفتن بر روی شکم را نداشته باشد در مقایسه با سایر بچه ها با تاخیر در غلت زدن، نشستن و چهار دست و پا رفتن مواجه می شود.
به طور کلی نوزادان نسبت به الگوی حرکتی سایر بچه ها ممکن است جلوتر یا عقب تر باشند. پدر و مادرهایی که دارای نوزادی هستند که دیرتر مهارت های حرکتی را می آموزد، معمولا دچار نگرانی می شوند.
در صورتی که نوزاد متناسب با سن خود، توانایی انجام مهارت های مختلف را نداشته باشد، نیاز است که پزشک به ارزیابی علت و در صورت لزوم به درمان بپردازد. بررسی رشد تکاملی-حرکتی کودک و معایناتی که پزشک انجام می دهد مشخص می کند که نوزاد از رشد ذهنی خوبی برخوردار است یا خیر.
زمانی نیاز است که کودک یک ساله توسط پزشک معاینه شود که با موارد زیر مواجه شوند:
در ادامه به توضیح مختصری درباره اختلال بیش فعالی و مشخصه های حرکاتی کودکان مبتلا به آن پرداخته شده است. برای آشنایی بیشتر والدین با علائم و روش های درمانی اختلال بیش فعالی پیشنهاد می شود که مقالات مختلفی که توسط موسسه فرزندان برتر تهیه شده است، مطالعه گردد.
در موارد بسیاری، حرکات غیر طبیعی کودک با افزایش سن و قبل از بلوغ رفع می شوند. و در گروه دیگر، این علائم با رشد کودک کاهش می یابند. برای درمان به موقع مراجعه به پزشک متخصص ضروری بوده و معمولا از دارو درمانی در کنار روش های دیگر برای کاهش این اختلال استفاده می شود.
مقاله کودکان بیش فعال در مدرسه که در حال مطالعه آن هستید، از سری مقالات مرتبط با بیش فعالی کودکان است که توسط مجموعه درمانی فرزندان برتر تهیه و در اختیار خانواده ها قرار گرفته است.
صفحه مقالات تولید شده حوزه بیش فعالی کودکان همگی از مقالات بسیار مناسب و جذاب این حوزه هستند.
در نظر داشته باشید مقالاتی که در این سایت مطالعه می فرمائید همگی جنبه اطلاع رسانی داشته و به هیچ عنوان از این مقالات در درمان خودسرانه کودک خود استفاده نکنید.
بین کودکان از نظر میزان تحرک، فعالیت و جنب و جوش تفاوت بسیاری وجود دارد. برخی از کودکان از همان ابتدا دارای جنب و جوش زیادی بوده و آنها دائماً در حال تکان دادن دست و پای خود هستند.
با افزایش سن میزان تحرک آنها نیز افزایش می یابد به نحوی که قادر نیستند برای مدت زمان کمی نیز آرام باشند، والدین باید مدام در حال مواظبت از آنها باشند. این گروه از کودکان به کودکان شیطون در بین مردم شناخته می شوند.
گروه دیگری از کودکان نیز وجود دارند که از زمان تولد به شدت آرام بوده و موقع شیر خوردن و خوابیدن هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند. طبق بررسی های صورت گرفته مشخص شد که هر دو گروه کودکان سالم بوده و فاقد هر گونه بیماری یا آسیب مغزی هستند.
در مواردی نیز کودکانی وجود دارند که از همان روزهای نخست تولد رفتاری متفاوت با دو گروه قبل دارند، از جمله این رفتارها می توان گریه و شیون مداوم، سخت به خواب رفتن، حواس پرتی و برگرداندن صورت در زمان خوردن شیر اشاره کرد.
زمانی که این کودکان بزرگتر می شوند با سایر کودکان تعامل دوستانه نداشته و در بازی های گروهی نوبت رعایت نمی کنند، همچنین به شدت جنب و جوش دارند و در مواردی نیز وسایل را به سمت اطرافیان پرت می کنند.
بروز چنین رفتارهایی سبب کاهش آسایش والدین شده و انتقاد از کودک را در پی دارد که در نهایت باعث می شود که اعتماد به نفس و عزت نفس کودک کاهش یابد. تشخیص این اختلال معمولاً قبل از سه سالگی اتفاق می افتد اما موارد بسیاری از این کودکان در مدرسه و با تشخیص معلمان به مراکز درمانی مراجعه می کنند.
مدرسه بین اکثر کودکان مکانی محبوب محسوب نمی شود به دلیل اینکه باعث محدود شدن آنها بعد از هفت سال بازی و آرامش می شود.
در مدرسه کودکان به اجبار باید به مدت چند ساعت روی صندلی ساکت نشسته و به سخنان شخصی که نمی شناسند گوش دهند. کودکان در روزهای نخست به دلیل نداشتن دوست چندان مایل نیستند به مدرسه بروند اما با گذشت زمان و آشنایی بیشتر با محیط مدرسه، کم‌کم به معلم و مدرسه علاقه پیدا می کنند.
اما درباره کودک بیش فعال قضیه تفاوت دارد و مدرسه باعث محدودیت رفتاری این کودکان می شود.
کودکان بیش فعال به شدت ناآرام و بیقرار هستند و قادر به اجرای دستورالعمل ها نبوده و نمی توانند کارها را تا انتها انجام دهند. از دیگر رفتارهای کودکان بیش فعال در مدرسه می توان به کم توجهی، فراموشکاری و گم کردن وسایل و انجام کارهای خطرناک مانند آویزان شدن از درخت اشاره کرد.
کم توجهی و نداشتن تمرکز یکی از مشخصه های بارز کودکان بیش فعال است. معلم در مواجهه با یک کودک بیش فعال با کار سختی رو به رو است و رفتار آموزگار تاثیر زیادی در علاقمندی این کودکان به مدرسه و تحصیل دارد.
با ورود کودکان بیش فعال به دبستان، آن ها با دو مشکل اساسی روبه رو می شوند. این کودکان به دلیل عدم تمرکز حواس و ناتوانی در آرام نشستن بر روی صندلی، چندان توجهی به مطالب معلم نمی کنند و دچار مشکل یادگیری می شوند.
همچنین به دلیل ناتوانی در اتمام رساندن کارها، قادر نیستند فعالیت ها و تکالیف مدرسه را انجام دهند. بیشتر کودکان بیش فعال در نوشتن و خواندن دچار مشکل هستند و به دلیل عدم تمرکز برای درک حروف و اعداد ممکن است آنها را برعکس یا تغییر شکل یافته ببینند که باعث شده اغلب آنها در سال اول دبستان مردود گردند.
مشکل دوم کودکان بیش فعال در بازی های گروهی و ارتباط با سایر بچه ها است. این کودکان به دلیل رعایت نکردن نوبت در بازی ها، انجام کارها بدون تفکر قبلی و بروز رفتارهای ناگهانی مانند خندیدن یا گریه کردن باعث می شوند که در بین بچه ها محبوب نباشند و از آنها دوری می شود.
برای درمان کودکان بیش فعال فقط دارو درمانی پاسخگو نبوده و نیاز است که روش های تربیتی و نحوه برخورد درست کودکان مبتلا، آموزش داده شود. حمایت ها و آموزش های صحیح به کودک بیش فعال کمک می کند تا به سمت موفقیت قدم بردارد.
در ادامه برای مدیریت رفتار کودکان بیش فعال در دبستان 50 پیشنهاد و راهکار ارائه شده است که مطالعه آن کمک کننده خواهد بود:
۱- کودک بیش فعال به دلیل نداشتن تمرکز کافی سریع حواسش پرت می شود، برای رفع این مشکل بهتر است که صندلی او در ردیف اول و یا کنار معلم باشد.
۲- استفاده از روش های عملی نسبت سخنرانی معلم برای یادگیری کودک بیش فعال تاثیر بهتری دارد.
۳- زمانی که معلم از نکات جدیدتر در آموزش خود استفاده کند، کودک بیش فعال یادگیری بهتری دارد.
۴- کودک بیش فعال دارای فعالیت های تکانشی هست، تکرار تمرین خود گویی مانند "صبر کن، کمی بیشتر دقت کن" باعث بهبود این رفتارها خواهد شد.
۵- عضویت در گروه های کلاسی و انجام فعالیت ها به شکل گروهی برای دانش آموز بیش فعال تاثیر زیادی دارد.
۶- بهتر است که فعالیت ها و مسئولیت های کودک بیش فعال به قسمت های کوچکتر تفکیک شوند.
۷- تشویق و دادن پاداش در زمان های کوتاه باعث کاهش علائم این اختلال و تکرار رفتارهای مطلوب خواهد شد.
۸- برقراری تماس چشمی و نگاه کردن سریع نیز کمک کننده است.
۹- جهت تاکید بر قسمت های درس، بهتر است که از حالات و حرکات بدنی استفاده گردد.
۱۰- زمانی که کودک بیش فعال بر نیمکت تک نفره بنشیند برای خود و سایر همکلاسی ها بهتر خواهد بود.
۱۱- استفاده از رنگ ها و موارد دیداری مانند نقاشی، عکس و فیلم و موارد لمسی مانند گچ، کاغذ خمیر باعث آموزش بهتر کودک بیش فعال می شود.
۱۲- هوش بیشتر کودکان بیش فعال خوب بوده و محیط سازماندهی شده کمک می کند که آن ها از توانایی ها و استعدادهای خود استفاده کنند.
۱۳- در زمان انجام تکالیف تاکید بر جزئیات و منظور اصلی درس به انجام درست آنها کمک خواهد کرد.
۱۴- استفاده از روش یادداشت برداری باعث کمک به کودکان بیش فعال مخصوصاً آن هایی که مشکل شدید تری دارند، می شود.
۱۵- بهتر است که در زمان انجام تکالیف و تمارین مدرسه، بر کارهای کودک نظارت صورت گیرد.
۱۶- به دلیل جنب و جوش فراوانی که کودکان بیش فعال دارند، نیاز است گاهی به حیاط رفته و دوباره به کلاس برگردد.
۱۷- استفاده از رنگ ها برای سازمان دهی امور به او کمک خواهد کرد.
۱۸- سرزنش کودک بیش فعال و استفاده از جملاتی مانند، دقت کن، حواست کجاست؟ باعث تشدید اضطراب در آنها و عملکرد آنها را کاهش می دهد.
۱۹- روش های تقویت حافظه همچون تصویر سازی ذهنی، ارتباط برقرار کردن بین موضوعات مختلف، داستان سازی، تهیه تقویم و جدول زمانی و ... به یادگیری بهتر کودکان بیش فعال کمک می کند.
۲۰- بین اختلال بیش فعالی و هوش کودک رابطه ای وجود ندارد و تنبیه و روش های اضطراب زا باعث تشدید علائم این اختلال می شوند.
۲۱- در مواجهه با کودکان بیش فعال صبوری نیاز است به دلیل اینکه آنها دچار اختلال در زمینه درک و احساس بوده و قادر به تنظیم و سازماندهی رفتارهای خود نیستند.
۲۲- چنان چه والدین کودکان بیش فعال به طبقه بندی کارهای خود بپردازند، به روند درمانی کودک خود کمک خواهند کرد. به طور مثال در یک پوشه، کارهایی که به اتمام رسیده اند قرار گیرد و در پوشه دیگری کارهای ناتمام.
۲۳- مرور و خواندن جز به جز فصل ها و قسمت های بزرگ برای این کودکان بهتر است.
۲۴- آموزش سریع، انجام دادن کارها و مرور آن ها برای کودکان بیش فعال ضروری است.
۲۵- درس خواندن کودک با یک نفر دیگر تاثیر بیشتری بر یادگیری دارد.
۲۶- تهیه تقویم روزانه و نوشتن کارهای روزمره نیز موثر است.
۲۷- کودک باید در محیط مدرسه، سر ساعت داروهای خود را مصرف کند.
۲۸-در بعضی از مدارس برای آموزش بهتر کودکان بیش فعال کلاسهای آموزشی خاصی برگزار می شود که یادگیری آن ها را سرعت می بخشد.
۲۹- تشویق های کلامی و تهیه کادو باعث تکرار رفتارهای خوب کودک بیش فعال را در پی دارد.
۳۰- تذکر نسبت به رفتارهای نامناسب کودک و صحبت راجع به آنها نیز باعث کاهش بروز چنین رفتارهایی خواهد شد.
۳۱- تعیین قوانین و مقررات ثابت برای کودک، کمک به انجام درست انتظارات و درخواست ها می کند.
۳۲- زمانی که کودک بیش فعال کار ناشایستی انجام داد، تغییر مکان او و قرار دادن نزدیک معلم، به بهانه نزدیکی بیشتر به تخته، نتیجه مثبتی در می دارد.
۳۳- این که چند دانش آموز بیش فعال در کنار هم باشند، کار درستی نبوده و بهتر است کودک بیش فعال در کنار دانش آموز زرنگ از نظر تحصیلی بنشیند.
۳۴- کودکان بیش فعال تمرکز حواس کافی ندارند و بهتر است در کنار پنجره، انتهای کلاس و کنار کلید برق قرار نگیرند تا کمتر دچار حواس پرتی شوند.
۳۵- چنانچه کودک بیش فعال در زمان تدریس درس جدید، نزدیک معلم باشند درس را بهتر می آموزند.
۳۶- کودکان بیش فعال از نظر شخصیتی معمولاً مدبر و راهبر هستند و تدریس مبحث جلسه قبل در کلاس برای آن ها مفید است.
۳۷- جهت آموزش غیر مستقیم درس می توان از دانش آموزان بیش فعال و کم دقت، درخواست کرد که توضیح همان مبحث را انجام دهند.
۳۸- برای جلوگیری از شیطنت این دانش آموزان، رفع نیاز آنها جهت مرکز توجه بودن و مطرح شدن کارآمد است.
۳۹- لحن کلام و وضعیت ایستادن درست معلم در زمان تدریس باعث تمرکز بهتر دانش آموز بیش فعال به درس خواهد شد.
۴۰- استفاده از وسایل کمک آموزشی مانند فیلم، نوارهای آموزشی، کارت های بازی و... اشتیاق دانش آموزان به ویژه افراد مبتلا به بیش فعالی به درس را افزایش می دهد.
۴۱- برای جلب توجه دانش آموز بیش فعال در زمان پرسیدن درس می توان نام کوچک او را صدا زد.
۴۲- یکی دیگر از روش های افزایش تمرکز برای دانش آموز بیش فعال این است که معلم در کنار او قرار گرفته، بدون برداشتن کتاب و با انگشت یا خودکار به نکات مهم درس اشاره کند.
۴۳- زمانی که در کلاس از آموزن های هوش، سنجش دقت و سرعت و... استفاده شود، کلاس درس برای این دانش آموزان جذابیت بیشتری دارد.
۴۴- صحبت درباره شیطنت ها و اشتباهات و ... کودکان بیش فعال کار درستی نبوده و باعث عصبانیت، پرخاش و... بیشتر آنها شده و بروز آن رفتارها را هدفمند می کند.
۴۵- افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس باعث شکل گیری بهتر شخصیت کودک شده و تاثیر مثبت بر رفتار او خواهد داشت.
۴۶- برای نتیجه گیری بهتر نیاز است که اطرافیان نسبت به آن ها با رفتاری ملایم، صبر، حوصله و منطق رفتار کنند.
۴۷- رابطه و تعامل درست بین معلمان و والدین جهت بررسی و تعیین برنامه هایی برای کودک بیش فعال ضروری است. در این برنامه ها معمولاً مواردی مانند سنجش کودک، تنظیم برنامه درسی، ایجاد تغییر در کلاس درس، روش های آموزشی مناسب برای دانش آموزان بیش فعال مطرح می شود.
۴۸- حمایت والدین از معلم و کارهایی که برای کودکان بیش فعال انجام می دهد، کمک فراوان به یادگیری بهتر این کودکان می کند.
۴۹- بعضی از دانش آموزان بیش فعال نمی توانند با دست بنویسند، قرار دادن رایانه در کلاس درس به یادگیری آن ها کمک خواهد کرد.
۵۰- کمک به دانش آموزان بیش فعال جهت انجام فعالیت های بدنی در مدرسه باعث عملکرد بهتر آن ها خواهد شد. به طور مثال معلم می تواند به کودک اجازه دهد تا پای تخته سیاه کاری را انجام دهد.
طبق اخبار منتشر شده در مدارس آلمانی برای کنترل علائم بیش فعالی در دانش آموزان مبتلا، جلیقه های پر از ماسه طراحی شده است که باعث تغییر قابل توجه رفتار در آن ها شد.
نکته آخر
هر کودک دارای استعدادهای مختلفی است. والدین باید جهت موفقیت کودک بیش فعال خود توانایی های او را بشناسند و زمینه برای شکوفایی آنها فراهم کنند. این توانایی ها ممکن است در کارهای هنری، ورزشی، فنی و... باشد.
در صورتی که والدین برای رشد کودک بیش فعال خود زمینه را فراهم و با هر موفقیت او در این فعالیت ها تشویق کنند باعث بهبود اعتماد به نفس و عزت نفس کودک شده و علائم این اختلال نیز کاهش می یابد.
اغلب کودکان بیش فعال دارای هوش بسیار بوده و از نظر اخلاقی نیز مهربان هستند. رفتار درست اطرافیان باعث ظهور و رشد هوش و خلاقیت کودکان بیش فعال می شود. تعداد زیادی از افراد مهم و تاثیر گذار در جهان به این اختلال مبتلا بوده اند و حتی مواردی از آنها نیز به علت بروز رفتارهای خاص از مدرسه اخراج شده اند اما حمایت های خانواده و آموزش درست آنها موجب شد که تبدیل به دانشمندان، هنرمندان و... مانند آلبرت انیشتین، توماس ادیسون، بتهوون، آبراهام لینکن و لویی پاستور شوند.
کودکان بیش فعال در مدرسه